Wydawca treści
Zając, ja Ci pokażę!
Zając, ja Ci pokażę!
Na terenie Nadleśnictwa coraz częściej leśnicy obserwują ślady i tropy wilków.
Rodziny wilków zajmują areały nawet ponad 100 km2, w ciągu dobry potrafią przejść do 20 km. Wilki porozumiewają się za pomocą dźwięków, wydając skomlenia lub ciche powarkiwania. Ciekawostką jest fakt, że zwierzęta te praktycznie nie szczekają, komunikują się poprzez zapach, bądź wycie słyszalne nawet w odległości 10 km.
Od 1998 roku wilki zostały objęte całkowitą ochroną. Efektem tej ochrony jest wzrost ich populacji. Obecność tego drapieżnika wywiera wpływ na zwierzynę leśną: jelenie, sarny, czy dziki. Wilki są sprzymierzeńcami leśników i rolników. Wpływając na liczebność ssaków kopytnych wilki ograniczają szkody powodowane przez jelenie i sarny.
Jakie ślady zostawia?
Ślad wilka jest duży i wydłużony. U dorosłego osobnika jego długość dochodzi do 13 cm. Wyraźnie widoczna jest litera X pomiędzy odbiciem poduszek. Poza tropami można natrafić na resztki upolowanej przez wilka zwierzyny, ale również na jego odchody.
Spotkania z wilkiem.
Zwierzę bardzo trudno spotkać osobiście, trzeba mieć więc sporo „szczęścia”. Z reguły wilk unika kontaktu z człowiekiem . Jeśli jednak uda nam się zobaczyć tego drapieżnika należy zachować spokój i w miarę możliwości oddalić się. Wilki są inteligentne i ciekawskie. Warto wiedzieć, że widzą monochromatycznie, czyli mniej ostro. To oznacza, że potrzebują więcej czasu na weryfikację tego, co przed nimi. Węch wilków jest zdecydowanie lepiej i rozwinięty i niejednokrotnie po dotarciu zapachu człowieka do ich nozdrzy odchodzą.
W galerii zarejestrowane tropy wilków.
